To już pięć miesięcy…

Piąty miesiąc za nami. Kolejny wspólny miesiąc, piękny, jednak momentami dosyć trudny.  

Co potrafi Różyczka? Róża pięknie chwyta się za kolanka i stópki. Jednak obrotu jeszcze się nie doczekałam. Bardzo ładnie podnosi główkę, gdy leży – z ciekawością wychyla się, by zobaczyć co się dzieje. Cudownie odwzajemnia uśmiech wszystkim, którzy się do niej uśmiechają. Dużo "gada", a także śpiewa przy usypianiu: pięknie powtarza "aaaa" i po chwili zasypia. Lubi bawić się zabawkami, a gdy ma ich już dosyć, to je po prostu wyrzuca. Nadal lubi spacerować, widok drzew ją uspokaja. 

Czynnie też uczestniczy w życiu Mai... - razem jeździmy na zajęcia Mai na basenie czy też na halę sportową na gimnastykę akrobatyczną.

Maję oczywiście uwielbia z wzajemnością. Jak tylko ją usłyszy, to już szuka ją wzrokiem i śmieje się od ucha do ucha, czasem piszczy z radości. 

Jest taką kochaną 6-kilogramową kruszynką, którą cudownie się przytula. 

Niestety, nie do końca jest tak sielankowo, jak by się chciało. Jak już wspomniałam, miesiąc ten był trudny, a to z tego względu, iż Maja po kilku dniach pobytu w przedszkolu wróciła z przeziębieniem, a Róża (zaraz po szczepieniu, osłabiona odporność) od razu złapała. Do tego doszły wyrzynające się zęby, choć teraz już nie wiem czy faktycznie zęby, bo nic nie wychodzi.

To wszystko wpłynęło fatalnie na Różyczkę - dużo marudzi, ma problemy ze snem w dzień, szybko się wybudza. Na szczęście w nocy śpi super, nie licząc pobudek na jedzenie co 2/3 godziny. Najtrudniejsze są popołudnia, kiedy to szybko się wszystkim nudzi i zaraz marudzi.  No i dłużej niż wcześniej usypiam ją wieczorem. Eh, może jej przejdzie. 

 Poza tym wszystko wynagradza cudowny uśmiech na dzień dobry.